Spis treści |
---|
Historia szkoły |
II wojna światowa |
Okres powojenny |
Nowa szkoła |
Zmiany w szkole |
Wszystkie strony |
Praca w czasie II wojny światowej
Normalne życie szkoły przerwał wybuch II wojny światowej. Rok szkolny 1939/1940 nie rozpoczął się 1 września. Przerwa trwała do 4 grudnia 1939 roku. Dotychczasowa kierowniczka pani Romanowa została zwolniona z urzędu, gdyż jak stwierdziły władze niemieckie "jako mężatka, której mąż może dać utrzymanie, pracować nie musi". Kierownikiem szkoły został Jan Hajec ewakuowany z Pomorza. W roku szkolnym 1939/1940 zapisanych było do szkoły 184 uczniów. Z powodu silnych mrozów dochodzących często do minus 37 stopni, nauka odbywała się bardzo nieregularnie. Ponadto była utrudniona, gdyż na skutek zarządzenia władz niemieckich, zabrano dzieciom podręczniki do nauki języka polskiego, historii i geografii, a następnie polecono zamknąć bibliotekę szkolną. Według słów ówczesnego kierownika szkoły: "nauczanie w szkole polegało na improwizacji, na ciągłych pracach piśmiennych. Mimo to dzięki wytężonej pracy nauczycielstwa wyniki były zadowalające". Lata wojny przyniosły wiele niespodzianek. Ciągłe szykany Polaków, aresztowania inteligencji przyczyniły się do wzmożonego ruchu kadrowego wśród nauczycieli. Nie ominęło to również Książnic. W okresie okupacji w tutejszej szkole pracowali między innymi: Janina Wanatowicz, Katarzyna Kielawa, Leon Winiarz, Elżbieta Duszkiewicz. Liczba dzieci w latach wojny wzrosła do 260. W rejonie szkoły zamieszkało dużo rodzin z terenów zachodnich oraz ze wsi wysiedlonych przez Niemców. W związku z tym stopień organizacyjny szkoły w okresie okupacji podniesiono do III stopnia. W kronice szkolnej znajduje się notatka sporządzona pod koniec wojny przez kierownika Jana Hajca. Możemy w niej przeczytać: "Nauczycielstwo w latach okupacji prowadziło akcję tajnego nauczania przedmiotów zabronionych oraz przygotowywało młodzież do klas gimnazjalnych. W pracy nad wychowaniem młodzieży, w ciężkich latach wojny, wiele pracy obok nauczycielstwa włożyli wielcy przyjaciele młodzieży, księża: Tomasz Rzepka a zwłaszcza Stanisław Zając". Koniec wojny dla Książnic był bardzo bolesny. Znaczna część wioski została zniszczona. Legł w gruzach kościół parafialny. Ucierpiała również bardzo szkoła. W czasie ewakuacji terenów przyfrontowych w opróżnionym budynku szkolnym umieszczono szpital wojskowy. Znaczna część akt szkolnych i część sprzętu szkolnego uległy zniszczeniu.
Kościół przed zburzeniem. |
Ruiny kościoła zburzonego w wojnie hitlerowskiej. |
Widok kościoła od strony ołtarza- 2000r. |
Widok ogólny - 2003r. |